ممکن است اصطلاحاتی مانند دیفرانسیل جلو (FWD) یا دیفرانسیل عقب (RWD) را شنیده باشید که در زمینه خودروها ذکر شده است. اگر می خواهید تفاوت و تأثیر آن بر تصمیم خرید بعدی خود را بدانید، در پایان این مقاله روشن خواهید شد.

اکثر خودروها یا توسط چرخ های جلو کشیده می شوند یا توسط چرخ های عقب هل داده می شوند.

.

در رانندگی روزانه معمولی، هرگز نمی توانید بگویید که کدام چرخ ها مسئول حرکت خودرو هستند. بنابراین آیا واقعاً برای یک راننده معمولی مهم است که ماشین جلو یا عقب باشد؟ خوب، در واقع، بله، و به دلایلی غیر از اینکه چگونه بر نحوه رانندگی ماشین تأثیر می گذارد.

یک تاریخچه کوتاه

اکثر خودروهایی که امروزه ساخته می شوند از نوع دیفرانسیل جلو (FWD) هستند، اما این فقط یک قرارداد نسبتاً جدید است. از اولین روزهای کار خودروهای موتوری تا اواخر دهه ۱۹۷۰، طرح دیفرانسیل عقب (RWD) بسیار رایج تر بود. نصب موتور در جلو و در یک خط مستقیم با گیربکس، میل پروانه و محور عقب از نظر مکانیکی ساده تر بود و راه حلی برای توزیع وزن تمام اجزای سنگین بود.

اگرچه در دهه ۱۹۳۰ شاهد ظهور خودروی FWD تولید انبوه با سیتروئن کشش آوانت بود (در زیر)، تا دهه ۱۹۵۰ بود که این طرح پیشرانه به لطف سیتروئن ۲CV، سیتروئن DS، ساب ۹۲ و ۹۳ محبوبیت بیشتری پیدا کرد. و البته آستین مینی.

با این حال، در این مرحله، RWD به عنوان کنوانسیون عمومی باقی ماند، و تنها در اواخر دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ بود که خودروسازان به طور انبوه شروع به پذیرش FWD کردند، یک اصل مهندسی که تا امروز باقی مانده است.

FWD: مزایا

انگیزه اصلی برای خودروسازان که به سمت FWD روی بیاورند ویژگی های صرفه جویی در فضا بود. با نصب موتور و گیربکس به صورت پهلو به پهلو در سرتاسر خودرو بر خلاف جلو به عقب در مورد RWD، می توان بیشتر طول خودرو را به جای پیشرانه به محفظه سرنشین اختصاص داد و در نتیجه فضای بیشتری را آزاد کرد. بدون افزایش طول کلی خودرو.

هیچ جا بهتر از Mini اصلی (بالا)، که توانایی حمل چهار بزرگسال و چمدان را در طول ۱۰ فوت (۳ متر) داشت، مثال زدنی نیست. به همین ترتیب جدیدترین BMW سری ۱ که علیرغم فاصله بین دو محور ۲۰ میلی متری کوتاهتر (فاصله بین محورها) نسبت به نسل قبلی خود ۳۳ میلی متر فضای پای بیشتری دارد.

با فشار دادن وزن پیشرانه بر روی چرخ‌های محرک، خودروهای FWD در شرایط لغزنده کشش و پایداری بیشتری دارند – این ویژگی زمانی که در هنگام هر یک از طوفان‌های استوایی ما در حال غوطه‌ور شدن هستید، بسیار مورد استقبال قرار می‌گیرد.

معایب

گفته می شود، قرار دادن این همه وزن در جلو، معایب خود را دارد، عمدتاً در مورد هندلینگ. به عبارت ساده، اینرسی اضافی به این معنی است که اتومبیل های FWD به سرعت یا مشتاقانه اتومبیل های RWD به تغییرات جهت واکنش نشان نمی دهند، که باعث می شود رانندگی آن ها کمتر (به طور کلی) سرگرم کننده باشد.

برای پیدا کردن بسیاری از خودروهای FWD که بیش از ۳۰۰ اسب بخار قدرت دارند، سخت خواهید بود. بیشتر این به نحوه انتقال وزن به عقب در هنگام شتاب گیری مربوط می شود. اگر در اتوبوس یا MRT ایستاده اید، توجه کنید که چگونه باید خود را مهار کنید تا از پرت شدن به پشت جلوگیری کنید؟

در یک خودرو، تمام آن وزن به عقب منتقل می‌شود و به چرخ‌های عقب فشار می‌آورد. این به یک ماشین RWD کمک می کند زیرا چسبندگی بیشتری روی چرخ های موتور ایجاد می کند که در آن بهتر می تواند از تمام نیروی موجود استفاده کند.

RWD: مزایا

از سوی دیگر، RWD ممکن است این روزها کمتر رایج باشد، اما مطمئنا هنوز هم در این دنیا جایگاهی دارد، به ویژه برای خودروهایی که اکثر مردم آن را مطلوب می‌دانند – خودروهای لوکس و اسپرت.

به همین دلیل است که خودروهای اسپرت و خودروهای لوکس معمولاً RWD هستند، زیرا سرعت، دینامیک و قدرت از ویژگی های مهم این نوع خودروها هستند.

تقسیم وظایف فرمان و شتاب بین چرخ‌های جلو و عقب، و توزیع یکنواخت‌تر وزن اجزای محرکه به این معنی است که خودروهای RWD می‌توانند هندلینگ دقیق‌تر و متعادل‌تری داشته باشند و همچنین قدرت بیشتری را اداره کنند.

RWD: معایب

بزرگترین اشکال چیدمان RWD این است که فضای زیادی را اشغال می کند. اولاً، موتور و گیربکس تمایل دارند در جهت جلو به عقب یا شمال به جنوب چیده شوند. برای بهینه سازی هندلینگ، برخی از سازندگان حتی موتور را در پشت محور جلو قرار می دهند.

این به نوبه خود به این معنی است که موتور و گیربکس شروع به اشغال فضایی در محفظه سرنشینان می کنند. اگر خودرو به اندازه کافی بزرگ باشد، مثلاً مرسدس کلاس S، هنوز فضای زیادی برای خالی کردن وجود دارد، اما در خودروهای کوچکتر مانند BMW سری ۱ ۲۰۱۲-۲۰۱۹، فضای پای سرنشینان عقب کمی فشرده می شود.

از منظر تولید، تولید یک RWD گران‌تر است، زیرا به قطعات بیشتری نسبت به یک خودروی FWD نیاز دارد که همه چیز مورد نیاز خود را در یک بسته فشرده دارد. میل محرک طولانی‌تر که موتور را به چرخ‌های عقب متصل می‌کند نیز وزنی را اضافه می‌کند که بر مصرف سوخت تأثیر می‌گذارد.